انواع تدوین شاملِ (نگاهی به سه سبکِ اصلی)

انواع تدوین شاملِ (نگاهی به سه سبکِ اصلی)

تدوینِ تداومی (تدوام برای خلقِ روایت)

به طورِ مثال؛ کسی که در حالِ تعمیر ماشین است
نمایِ ماشین با کاپوتِ بالا زده
نمایِ تعمیرکار با آچار در حالِ کار
نمای قسمتی از موتورِ ماشین
و…
همان چیزی که در دنیایِ واقعی در موقعیت های مختلف می بینیم، منتها در زمانی کوتاه تر… (و گاهی به همان میزان)
تعمیر یک ماشین ممکن است چندین ساعت طول بکشد که ما در زمانی بسیار کوتاه تر آن را نشان می دهیم
(نمای های پیاپِی وابسته به نمایِ قبل از خود هستند و غیر از روایتِ یک موقعیت، از نظرِ فضا و گرافیک مشترک اند)

تدوین موازی (ترکیبِ دو یا چند تدوینِ تداومیِ همزمان)

در مثال ماشین، اگر ما کسی را در حالِ نزدیک شدن به تعمیرکار و ماشین داشته باشیم…
و نماهایی از وی را در لابلایِ نماهایِ تعمیرکار قرار دهیم…
تدوین موازی زده ایم…/
نمای شخص در حالِ دویدن
نمایی از دستِ وی با یک اسلحه
نمایی از چهره نگران و عرق کرده
و…

البته تدوین موازی را بیشتر برای القایِ حسِ هیجان و تعلیق به کار می گیرند…

به طورِ کلی:
تدوین تداومیِ هر سکانس را با هم ترکیب می کنیم و در فواصل متناسب برش می زنیم…/
(البته دو نوع تدوین موازی داریم)

تدوین مونتاژی (ترکیبِ چند نمایِ به ظاهر نامربوط برای روشن ساختن چیزی که در هیچ کدام به تنهایی مشخص نیست)

مثال:
نمایِ یک زوج در کافه ای تاریک
نمایِ یک حیوانِ شکارچی در دشت

تدوین زمان و مکان را فشرده می کند، و حس ها را خلق می کند، برایِ مثال:
استفاده از نماهای کوتاه (از نظرِ زمانی) پشتِ سرِ هم حسِ هیجان را در بیننده شکل می دهد
و نماهای بلند (طولانی) پشتِ سرِ هم باعثِ آرامش می شود…
این واکنشِ حسی را نماهای بسته* و نماهای باز*نیز ایجاد می کنند…

در تدوین بهتر است برای چند نمایِ ابتدایی و به خصوص برای نمای اولِ فیلم بهترین را انتخاب کرد…
و اصطلاحِ “شروع قدرتمند” باید به شدت در خاطرِ تدوینگر باشد..